میراگرهای اصطکاکی

ميراگرهاي اصطكاكي از جمله اولين وسايل استهلاك انرژي هستند كه توسط مهندسان در جهت كنترل پاسخ هاي لرزه اي سيستم هاي سازه اي بكار گرفته شده اند. با پيشرفت تكنولوژي و تجربيات بدست آمده از رخدادهاي طبيعي و همچنين آزمايش هاي متعدد انجام شده، نسل هاي جديدي از ميراگرهايي كه اساس عملكرد آنها بر پايه استفاده از اصطكاك ميباشند، توسعه يافته اند. اطمينان از عملكرد قابل پيشبيني و پايدار در كوتاه مدت و دراز مدت، مطابق آنچه در طراحي سازه مجهز به سيستم ميرايي فرض ميشود، مهمترين مسئله در بكارگيري هر نوع سيستم ميرايي است. در مورد ميراگرهاي اصطكاكي، مكانيك تماس دو سطح و اصطكاك قبل و در حين لغزش، مهم ترين مسئله در اين خصوص بوده و مهندسان و دانشمندان زيادي روي اين موضوع مطالعه نموده اند.

این میراگرها در اثر اصطكاك ناشي از لغزش دو جسم جامد نسبت به يكديگر انرژي قابل توجهي را مستهلک می کنند. ميراگرهاي اصطكاكي در طول يك زمين لرزه شديد، تحت يك نيروي از پيش تعيين شده قبل از آنكه اعضاي سازه اي جاري شوند شروع به لغزش كرده، بخش زيادي از انرژي وارد بر سازه را مستهلك می كنند.

انواع میراگرهای اصطکاکی

در اويل دهه 90 ميلادي، پال و مارش (1982) بر اساس ترمزهاي اصطكاكي، ميراگرهاي اصطكاكي غيرفعال را ابداع نمودند. پس از آن پيشرفت هاي چشمگيري در زمينه ميراگرهاي اصطكاكي حاصل گرديد و رفتار آن ها به صورت تحليلي و آزمايشگاهي مورد مطالعه قرار گرفت.

1- میراگر اصطکاکی صرفا کششی

2- میراگر اصطکاکی انتقالی

3- میراگر سوميتُمو

4- میراگر اصطکاکی دورانی

جهت کسب اطلاعات بیشتر لطفا به نشریه 766 مراجعه نمایید.